பிரகாத தேசத்து மன்னர் பிரதாபன், சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருப்பதை விட ஆய்வகத்தில்தான் அதிக நேரம் கழித்தார்.
ஒருநாள், அவர் ஒரு "மாபெரும்" கண்டுபிடிப்பை நிகழ்த்தினார். "இதோ பாருங்கள் என் மக்களே! நான் பல வருடங்கள் ஆராய்ச்சி செய்து கண்டுபிடித்த உண்மை இதுதான்.
தினமும் சரியாக 1628 அரிசி மணிகளை எண்ணி எடுத்து, 4554 சொட்டு தண்ணீரில் கொதிக்க வைத்து, சரியாக 47 துளைகள் உள்ள வடி தட்டினால் வடித்து சாப்பிடுபவர்கள் நிச்சயமாக நூறு ஆண்டுகள் வாழ்வார்கள்!" என்று அரசவையில் கர்ஜித்தார்.
மன்னரின் கட்டளையை மீற யாருக்கு தைரியம் வரும்?
அன்றிலிருந்து பிரகாத தேசமே ஒரு பெரிய சமையல் கூடாரமாக மாறியது. தெருவுக்குத் தெரு அரிசி எண்ணும் சத்தம், தண்ணீர் கொதிக்கும் ஆவி, வடி தட்டுகளின் ஓட்டை எண்ணும் மக்களின் பெருமூச்சுக்கள் எங்கும் எதிரொலித்தது.
விவசாயிகள் வயலில் வேலை செய்வதை விட்டுவிட்டு அரிசி எண்ணத் தொடங்கினார்கள். வியாபாரிகள் கடையை மூடிவிட்டு சொட்டு சொட்டாக தண்ணீர் எண்ணி அளக்க ஆரம்பித்தார்கள்.
மாணவர்கள் புத்தகத்தை தூக்கி எறிந்துவிட்டு வடி தட்டுகளின் துளைகளை எண்ணிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
ஒருநாள், பக்கத்து நாட்டு மன்னர் பரந்தாமன் பிரகாத தேசத்திற்கு வந்தார். எங்கு பார்த்தாலும் ஒரே சமையல் மணம்! என்னவென்று விசாரித்தவருக்கு தலை சுற்றிப் போனது.
"என்ன இது? உங்கள் தேசத்தில் எல்லோரும் சமையல்காரர்களாக மாறிவிட்டார்களா?" என்று ஆச்சரியமாக கேட்டார்.
அதற்கு பிரகாத தேசத்து அமைச்சர் ஒருவர் பெருமையாக சொன்னார், "ஆம் மன்னா! எங்கள் மன்னர் கண்டுபிடித்த அமிர்த செய்முறை இது. இதைச் சாப்பிட்டால் நூறு வருடம் வாழலாம்!"
பரந்தாமன் சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் வெடித்துச் சிரித்தார். "அப்படியா? ஆனால் நான் கேள்விப்பட்டேனே, உங்கள் தேசத்து சமையல்காரர் ஒருவர் அரிசி எண்ணி எண்ணி கண் கெட்டுப் போய் ஐம்பதாவது வயதிலேயே இறந்து விட்டாராமே!"
அமைச்சர் அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தார். உண்மைதான்! அரிசி எண்ணுவதிலேயே கண்ணை இழந்த அந்த சமையல்காரர், சரியாக நூறு சொட்டு தண்ணீர் குறைவாக கொதிக்க வைத்ததால் இறந்து போனதாக கூறப்பட்டது!