Thursday, 30 January 2025

வான் வெளியின் நீள் விழிகள்!- பதிபாலன்

தாய் நிலவின் இரவில், குளிர் வாடை வீச, மாடித்தளத்தில் நிற்கிறேன், விண்ணை நோக்கிப் பேச. நட்சத்திரங்கள் மின்னுகின்றன, தொலைந்த நினைவுகள் போல், அண்டவெளியின் பரப்பில், பூமி ஒரு தூசு போல். 

கற்பனைக்கும் எட்டாத உலகங்களின் கூட்டம் இது, சிந்தனையிலும் தொடமுடியா எல்லைகள் கொண்டது.

குளிர் காற்று முகத்தை வருட, வெறுமையின் ஞாபகம், மெல்லிய காற்றின் முணுமுணுப்பு, மௌனத்தின் ஆழம். 

ஒவ்வொரு நட்சத்திரமும், பழங்காலத்தின் ஒளிக்கீற்று, தன்னுடைய கதையைச் சொல்லும், காலத்தின் சான்று. விண்ணின் பிரம்மாண்டம் பணிவை அளிக்கிறது, இருத்தலின் முக்கியத்துவத்தையும், சிறுமையையும் உணர்த்துகிறது.

விண்ணின் அனுபவத்தில் மூழ்கி, தனிமையில் ஆறுதல், அளவற்ற மர்மங்களைக் கொண்ட அண்டம், அமைதியின் ஊற்று 

நட்சத்திரங்கள், கண்கள் , நம்மைப் பார்ப்பது போல், காலத்தின் ஓட்டம் அமைதியாகக் பிரபஞ்சத்தை நோக்குகிறது.

இந்த நொடியில், அண்டத்துடன் ஒரு பிணைப்பை உணர்கிறேன், என்னை விடப் பெரிய ஒன்றின் ஒரு பகுதியாகிறேன். 

இரவின் குளுமை, இருப்பின் நலிவின் மென்மை உணர்த்தும், விரிந்த, புரிந்து கொள்ள முடியாத வெளியில், அழகு, அதிசயம், ஆராய்ச்சியின் எல்லைகள். 

நாம் பிரபஞ்சத்தின் ஒரு சின்னஞ்சிறு துளியாக இருந்தாலும், நமது எண்ணங்களும் கனவுகளும் நட்சத்திரங்களைத் தாண்டும்.

 விண்மீன்களின் நடனம், அமைதியின் சங்கீதம், காலமற்ற வெளியில், ஆன்மாவின் பயணம். பிரபஞ்சத்தின் மடியில், நான் ஒரு புள்ளி, ஆனால் என் எண்ணங்கள், எல்லைகளற்று விரிந்து பரவும்.

சூரியனின் வெப்பம், சந்திரனின் குளுமை, பூமியின் சுழற்சி, வாழ்வின் இயக்கம். ஒவ்வொரு அசைவிலும், ஒரு கதை, ஒவ்வொரு நொடியிலும், ஒரு புதிர்.

விண்ணின் ஆழத்தில், பதில்கள் தேடி, மனதின் அமைதி மெல்ல நழுவுகிறது. ஞானம் ஒளிந்திருக்கும். நட்சத்திரங்கள் வழிகாட்ட, பாதை தெளிவாகத் தெரியத் தொடங்குகிறது.பிரபஞ்சத்தின் ரகசியங்கள், மெல்ல  அவிழ்கிறது.

இந்த இரவு, ஒரு கனவு, ஒரு மாயாஜாலம், விண்ணின் அழகில், நான் தொலைந்து போகிறேன். காலம் கரைந்து, நித்தியத்தில் நிலைக்கிறேன், பிரபஞ்சத்தின் கண்ணுக்குத் தெரியாத  ஒரு மூலையில் , நான் பிரபஞ்சத்தைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

.

நட்சத்திரங்களின் மொழியில், காதல் கலந்து பரவுகிறது. ஆன்மாவின் தேடலில், அமைதி பிறக்கிறது. இந்த நொடி, ஒரு பரிசு, ஒரு அனுபவம், விண்ணின் ரகசியத்தில், நான் மூழ்கிப் போகிறேன்.

விடியலின் வெளிச்சம், என்னை எழுப்பும் வரை, நட்சத்திரங்களின் நினைவுகளுடன் நான் கலந்துறைவேன். பிரபஞ்சத்தின் அழகு, என் மனதில் நித்திய மல்லியாய் பூக்கிறது. இந்த இரவு, ஒரு மறக்க முடியாத கனவாக உருமாறுகிறது.

 இங்கு சிந்தனையில் கரைந்து ஒன்றுமில்லாமல் இருப்பதும் நான். எல்லாமாக இருப்பதுவும் நானேதான்!

1 comment:

  1. மிகவும் அழகான பதிவு.
    💐✨👍

    ReplyDelete