ஒரு ஊர்ல ஒரு ராஜா இருந்தாரு. அவரு ரொம்ப நல்லவரு, ஆனா அவருக்கு ஒரு பழக்கம் இருந்துச்சு. அவரு எந்த ஒரு விஷயத்தையும் "ஏன்?" அப்படின்னு கேள்வி கேட்காம, "கதை கதையாம் காரணமாம்" அப்படின்னு சொல்லிட்டு போயிருவாரு.
ஒரு நாள், ராஜா காட்டுக்கு போயிருந்தாரு. அப்போ ஒரு மரத்துல ஒரு அதிசயமான பழம் இருந்துச்சு. அந்த பழத்த சாப்பிட்டா, யாருடைய மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கலாம்னு சொன்னாங்க.
ராஜா அந்த பழத்த பறிச்சுட்டு வந்து, தன்னோட மந்திரிகிட்ட கொடுத்தாரு.
மந்திரி அந்த பழத்த சாப்பிட்டுட்டு, ராஜாவோட மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்னு நினைச்சாரு. ஆனா அவருக்கு ஒண்ணும் தெரியல.
அவரு ரொம்ப குழப்பத்துல இருந்தாரு.
அவரு ராஜாகிட்ட போயிட்டு, "ராஜா, எனக்கு ஒண்ணும் புரியல. உங்க மனசுல என்ன இருக்குன்னு எனக்கு தெரியல" அப்படின்னு சொன்னாரு.
ராஜா சிரிச்சுட்டு, "மந்திரி, நீ அந்த பழத்த சாப்பிட்டதுனால, என்னோட மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்னு நினைச்ச. ஆனா நீ ஏன் அப்படி நினைச்சன்னு யோசிச்சியா?
உனக்கு என்னோட மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்னு தோணுச்சு. அதுதான் என்னோட மனசுல இருக்குறது" அப்படின்னு சொன்னாரு.
மந்திரிக்கு அப்போதான் புரிஞ்சது, ராஜாவோட மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்னு நினைக்கிறதுதான், ராஜாவோட மனசுல இருக்குறதுன்னு.
இந்த கதைல இருந்து நாம என்ன தெரிஞ்சுக்கிறோம்னா, நாம ஒருத்தர் கிட்ட இருந்து என்ன எதிர்பார்க்கிறோமோ, அதுதான் நம்ம மனசுல இருக்குறது. நம்மளோட எண்ணங்களும், ஆசைகளும் தான் நம்மளோட உண்மையான மனசு.
(பின்குறிப்பு: ராஜாவுக்கு மந்திரியோட மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரியும்னு அந்த மந்திரிக்கு தெரியாது.)
No comments:
Post a Comment