நீதான் எல்லாம் - மதிபாலன்

 காட்சி 1:  

அழகிய கடற்கரை கிராமத்தில், கவிஞர் நிலனும், ஓவியர் இனியாவும் சந்திக்கிறார்கள். முதல் சந்திப்பிலேயே, இருவருக்கும் இடையே ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்படுகிறது. நிலனின் கவிதைகளில் இனியாவின் ஓவியங்கள் உயிர்பெறுகின்றன.

நிலன்: (கடற்கரையில் அமர்ந்து கவிதை எழுதுகிறான்) "அலைகள் மோதும் கரையில், உன் நினைவுகள் அலைகளாய் என்னைத் தழுவுகின்றன..."

இனியா: (ஓவியப் பலகையுடன் வருகிறாள்) "Wow, நிலன்! உங்க கவிதை சூப்பரா இருக்கு. அப்படியே மனதைத் தொடுது."

நிலன்: (புன்னகையுடன்) "உன் ஓவியங்களும் அதே மாதிரிதான், இனியா. ரெண்டுமே ஒரு மாதிரி பின்னிப் பிணைஞ்ச மாதிரி இருக்கு, இல்ல?"

இனியா: (சிரித்து) "ஆமாம், நிலன். நாம ஒருத்தருக்கொருத்தர் காம்ப்ளிமெண்ட் பண்றோம்னு நினைக்கிறேன்."

நிலன்: "நிச்சயமா! உங்க ஓவியங்கள் என் கவிதைகளுக்கு உயிர் கொடுக்குது. உங்க கலர்ஸ் என்னை என்னவோ பண்ணுது."

இனியா: "உங்க கவிதைகள்ல ஒரு magic இருக்கு, நிலன். வேற ஒரு உலகத்துக்கே கூட்டிட்டுப் போகுது."

(இருவரும் கொஞ்ச நேரம் அமைதியா கடற்கரையைப் பார்க்கிறாங்க)

இனியா: "நிலன், உங்க கவிதைகளைப் பத்தி இன்னும் கொஞ்சம் சொல்ல முடியுமா?"

நிலன்: "சொல்லலாம் இனியா. என் கவிதைகள் என் மனசுல இருக்கிற உணர்வுகளோட வெளிப்பாடு. காதல், இயற்கை, வாழ்க்கைன்னு எல்லாத்தையும் பத்தியும் எழுதுவேன்."

இனியா: "உங்க கவிதைகள் ரொம்ப உணர்வுப்பூர்வமா இருக்கு. என் மனதைத் தொடுது."

நிலன்: "உங்க ஓவியங்களும் அதே மாதிரிதான். ரொம்ப அழகா இருக்கு. உங்க வண்ணங்கள் என்னை வசீகரிக்குது."

(இருவரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் பார்த்து சிரிச்சுக்குறாங்க. அவங்க கண்ணுல காதல் மின்ன ஆரம்பிக்குது.)

நிலன்: "இனியா, நீ ஒரு அற்புதமான கலைஞர்."

இனியா: "நன்றி, நிலன். நீங்களும் ஒரு அற்புதமான கவிஞர்."

(மறுபடியும் அமைதி. ரெண்டு பேரோட மனசுலயும் காதல் அலை வீசுது.)

நிலன்: (தனது கவிதையை முடிக்கிறான்)

"கடற்கரை மணலில் காலடிகள் பதித்தோம்,

காதல் என்னும் கவிதையை எழுதினோம்!

அலைகள் கரையை தழுவுகின்றன  

நிலவு குளிரைத் தூங்குகின்றது 

 நிலவின் ஒளித்தூரிகை  

 அழகிய ஓவியம் எழுதுகிறது "

இனியா: (நிலனின் கவிதையைப் படிச்சுட்டு) "சூப்பர் நிலன்! உங்க கவிதை மனதைத் தொட்டுடுச்சு."

நிலன்: "நன்றி இனியா. உங்க ஓவியங்கள் என் கவிதைகளுக்கு இன்னும் அழகாக்கும்.

(இனியா தன்னோட ஓவியப் பலகையை எடுத்து நிலனின் கவிதைகளுக்குப் பொருத்தமான ஒரு ஓவியத்தை வரைய ஆரம்பிக்கிறாள். நிலன் இனியாவையே பார்த்துட்டு இருக்கான். அவன் மனசுல காதல் பொங்குது.)

  

காட்சி 2:

 

நிலனும் இனியாவும் நெருங்கிப் பழகுகிறார்கள். ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொள்கிறார்கள். இனியாவின் கண்களில் காதல் மின்னுகிறது. நிலனின் கவிதைகளில் காதல் ரசம் சொட்டுகிறது. கடற்கரையில் அமர்ந்து கவிதைகள் பேசுகிறார்கள், ஓவியங்கள் வரைகிறார்கள்.

 ஒரு நாள், நிலன் இனியாவிடம் தனது காதலை வெளிப்படுத்துகிறான். இனியாவும் தனது காதலை ஒப்புக்கொள்கிறாள்.

நிலன்: (இனியாவின் கையைப் பிடித்து மென்மையாக)

 "இனியா..."

இனியா: (நிலனின் கண்களைப் பார்த்து) "சொல்லுங்க நிலன்."

நிலன்: "உன்னை முதன் முதலா பார்த்தப்போ, என் மனசுல ஏதோ ஒரு புது உணர்வு தோணுச்சு. அது என்னன்னு எனக்கு அப்ப தெரியல. ஆனா போகப் போகத்தான் புரிஞ்சது, அது காதல்ன்னு. இனியா, நான் உன்னை காதலிக்கிறேன்."

இனியா: (கண்கலங்கி) "நிலன், நானும் உங்களை காதலிக்கிறேன். உங்க கவிதைகள் என் மனதைத் தொட்டன. உங்க கூட இருக்கும்போது நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்."

நிலன்: (இனியாவை நெருங்கி) "உன்னை நான் எப்பவும் சந்தோஷமா வெச்சுப்பேன் இனியா. நீதான் என் வாழ்க்கை."

இனியா: (நிலனின் தோளில் சாய்ந்து) "நானும் உங்களை எப்பவும் காதலிப்பேன் நிலன். நீங்கதான் என் எல்லாம்."

(இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் கட்டித் தழுவுகிறார்கள்.

 கடற்கரையில் காதல் அலைகள் வீசுகின்றன. சூரியன் மெதுவாக கடலில் மறைகிறது. நிலவும் இனியாவும் கைகோர்த்து கடற்கரையில் நடக்கிறார்கள்.

நிலன்: "இனியா, நம்ம காதல் ஒரு அழகான கவிதை மாதிரி இருக்கு."

இனியா: "ஆமாம் நிலன். நம்ம காதல் கண்கள் ஓதும் வேதம் மாதிரி புனிதமானது."

(இருவரும் சிரித்துக்கொண்டே கடற்கரையில் நடக்கிறார்கள். அவர்களின் மனதில் காதல் நிரம்பி வழிகிறது.)

   

காட்சி 3:

 

நிலனின் குடும்பம் வெளியூருக்குச் செல்கிறது. இனியாவும் நிலனும் பிரிய நேரிடுகிறது. இருவரும் வாட்ஸ்அப் மற்றும் மின்னஞ்சல் மூலம் தொடர்பு கொள்கிறார்கள். ஆனால், பிரிவின் வலிமை இருவரையும் வாட்டுகிறது.

 இனியா நிலனுக்காகக் காத்திருக்கிறாள். நிலன் இனியாவை மறக்க முடியாமல் தவிக்கிறான்.

நிலன்: (இனியாவிடம்) "இனியா, நான் போயிட்டு சீக்கிரம் வந்துடுவேன். நீ என்னைய மறக்க மாட்றேன்னு எனக்குத் தெரியும்."

இனியா: (கண்ணீருடன்) "நான் உங்கள எப்படி மறப்பேன் நிலன்? நீங்கதான் என் வாழ்க்கை. உங்கள நான் ரொம்ப மிஸ் பண்ணுவேன்."

நிலன்: (இனியாவை அணைத்து) "நானும் உன்ன ரொம்ப மிஸ் பண்ணுவேன் இனியா. ஆனா நாம எப்பவும் ஒண்ணா இருக்கணும் . அதுதான் முக்கியம்."

(நிலனின் குடும்பம் புறப்படுகிறது. இனியா நிலனைப் பிரிய மனமில்லாமல் கண்ணீர் வடிக்கிறாள். நிலனும் இனியாவைப் பிரிய மனமில்லாமல் தவிக்கிறான்.)

இனியா: (வாட்ஸ்அப்பில்) "நிலன், நீங்க போய்ச் சேர்ந்தீங்களா? நான் உங்கள ரொம்ப மிஸ் பண்றேன்."

நிலன்: (வாட்ஸ்அப்பில்) "இனியா, நானும் உன்ன ரொம்ப மிஸ் பண்றேன். இங்க எல்லாம் நல்லா இருக்கு. ஆனா உன் ஞாபகம் தான் என்னை வாட்டுது."

இனியா: (மின்னஞ்சலில்) "நிலன், உங்க கவிதைகள் தான் எனக்கு ஆறுதல். நீங்க சீக்கிரம் வந்துடுங்க."

நிலன்: (மின்னஞ்சலில்) "இனியா, நானும் உன்ன பார்க்க துடிக்கிறேன். சீக்கிரம் எல்லாத்தையும் முடிச்சிட்டு வந்துடுவேன்."

(நாட்கள் நகர்கின்றன. இனியா நிலனுக்காகக் காத்திருக்கிறாள். நிலன் இனியாவை மறக்க முடியாமல் தவிக்கிறான். பிரிவின் வலிமை இருவரையும் வாட்டுகிறது.)

காட்சி 4:  

சில மாதங்களுக்குப் பிறகு, நிலன் மீண்டும் ஊருக்குத் திரும்புகிறான். இனியாவைக் காண நிலனின் மனம் துடிக்கிறது. இருவரும் சந்திக்கிறார்கள். கண்களால் ஒருவரை ஒருவர் அளந்து கொள்கிறார்கள். 

நிலனின் கவிதைகளில் இனியாவின் நினைவுகள் நிறைந்திருக்கின்றன. இனியாவின் ஓவியங்களில் நிலனின் உருவம் உயிர்பெற்றுள்ளது.

நிலன்: (ஊருக்குத் திரும்பியதும் இனியாவைத் தேடிச் செல்கிறான். அவள் வீட்டு வாசலில் நின்று தயக்கத்துடன் அழைக்கிறான்.) இனியா...

இனியா: (சத்தம் கேட்டு வெளியே வருகிறாள். நிலனைப் பார்த்ததும் கண்கலங்குகிறாள்.) நிலன்... நீங்க வந்துட்டீங்க...

நிலன்: (இனியாவை நெருங்கி) ஆமாம் இனியா. நான் வந்துட்டேன். உன்னைப் பார்க்காம என்னால இருக்க முடியல.

இனியா: (நிலனின் கைகளைப் பிடித்து) நானும் உங்கள ரொம்ப மிஸ் பண்ணினேன் நிலன். உங்களுக்காகத்தான் நான் இத்தனை நாள் காத்திருந்தேன்.

(இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் கட்டித் தழுவுகிறார்கள். அவர்களின் கண்களில் கண்ணீர் பெருகுகிறது. பிரிவின் வலிமை அவர்களை மேலும் நெருக்கமாக்கியது போல் உணர்கிறார்கள்.)

நிலன்: (இனியாவின் கண்களைப் பார்த்து) இனியா, நான் உன்னை விட்டு எங்கேயும் போக மாட்டேன். நீதான் என் வாழ்க்கை.

இனியா: (நிலனின் தோளில் சாய்ந்து) நானும் உங்களை விட்டுப் போக மாட்டேன் நிலன். நீங்கதான் என் எல்லாம்.

 இனியாவின் கண்ணீர்த் துளிகள் நிலனின் மார்பை நினைத்துக் கொண்டிருந்தன !