(குரல் கொஞ்சம் அதிகாரத்தோட, ஆச்சரியத்தோட ஆரம்பிக்குது)"என்ன விந்தை இது மன்னா! ஏழு கோடி பொற்காசுகள் செலவழித்து எரிமலையின் முகத்தை மூடவா உத்தேசம்?
இது என்ன அறியாத செயல்! நெருப்பின் சுவாலைகளை ஒருபோதும் அடைக்க இயலாது. இயற்கையின் சீற்றத்தை கட்டுப்படுத்த எண்ணுவது அறியாமையின் உச்சம் அல்லவா?"
(யோசனையோட, கவலையா)
"ஒருவேளை அந்த மூடியானது வெப்பம் தாங்காமல் வெடித்துச் சிதறினால்? பொற்காசுகள் அனைத்தும் வீணாகிப் போகுமே!
மேலும், எரிமலையின் சீற்றம் பன்மடங்கு அதிகரித்தால் என்ன செய்வது? யார் இந்த அபத்தமான யோசனையை அரசவைக்குக் கொண்டு வந்தது?"
(சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, கொஞ்சம் நக்கலா)
"அடுத்து என்ன சொல்கிறீர்கள் சேவகனே? பத்து லட்சம் கோடி பொற்காசுகள் செலவில் புயலை அடைக்கப் பேழைகள் உருவாக்குகிறார்களா?
ஹா ஹா ஹா! இது நகைப்பிற்குரியது! காற்றுக்கு உருவம் உண்டா, அதை பெட்டிக்குள் அடைக்க? புயலின் வேகத்திற்கு முன் எந்தப் பேழையும் தாக்குப் பிடிக்காது மன்னா!"
(நம்பிக்கை இல்லாம, தலையை அசைத்து)
"என்ன கணக்கு வழக்கு இது? எரிமலைக்கு மூடி, புயலுக்குப் பேழையென்று புதுப்புது யுக்திகள் கையாள்கிறார்களாம்!
நம் முன்னோர்கள் எத்தனையோ போர்கள் புரிந்து நாட்டை காத்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் கூட இப்படிப்பட்ட வினோதமான முயற்சிகளைச் செய்ததில்லையே!"
(பெருமூச்சு விட்டு, கவலையோட)
"இந்த ஏழு கோடி, பத்து லட்சம் கோடி பொற்காசுகள் யாருடையது? குடிமக்களின் வரிப்பணமா இது? இப்படிப்பட்ட வீண்செலவுகள் நாட்டுக்கு நல்லதல்ல. யாரோ அரசவையில் தவறான ஆலோசனைகள் வழங்குகிறார்கள் போலும்!"
(சிரிப்பை முழுமையாக வெளிப்படுத்தி)
"ஒருவேளை அந்த மூடியில் குளிர் சாதனக் கருவிகள் பொருத்தியிருப்பார்களோ? எரிமலை கொஞ்சம் குளிர்ந்தால் நல்லது என்று எண்ணியிருப்பார்களோ?
அல்லது புயல் பேழைக்குள் மெத்தை விரித்து, அது அமைதியாக உறங்கும் என்று நினைத்திருப்பார்களோ? என்ன மூடநம்பிக்கை இது!"
(கடைசியா, ஒரு கேள்வியோட)
"ஆக, இந்த வினோதமான திட்டங்களை எல்லாம் பார்க்கும்போது சிரிப்புதான் வருகிறது. இதில் ஏதாவது சிறு துளியாவது உண்மை இருக்குமா என்று சந்தேகம் எழுகிறது!"
