சென்னையில் அவனுக்கு அனிதா கிடைத்தாள். அழகிய முகம், இனிமையான இயல்பு, இருவரும் ஒரே நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்ததால், அவர்களின் இதயங்கள் ஒன்றானது. "நீ என் வாழ்க்கையின் அர்த்தம்," என்று கார்த்திக் கூற, அனிதா சிரித்துக் கொண்டே, "நீயும்தான் என் உலகம்," என்று பதிலளித்தாள். காதல் பூத்துக் குலுங்கியது.
திருமணம் செய்ய முடிவு செய்தனர். ஆனால், அனிதாவின் குடும்பத்திற்கு கார்த்திக்கின் கிராமத்துப் பின்னணி பிடிக்கவில்லை. "கிராமத்துப் பையனா? இவன் எங்களுக்கு பொருத்தமான மாப்பிள்ளை இல்லை," என்று அனிதாவின் தந்தை கண்டிப்புடன் கூறினார். அவர்கள், அனிதாவை வேறொருவருக்கு மணம் செய்து வைக்க முடிவு செய்தனர்.
கனவு சிதறிய கார்த்திக், மனம் நொந்து கிராமத்திற்குத் திரும்பினான். "எல்லாம் போச்சு," என்று வருத்தப்பட்டான். ஆனால், தன் கிராமத்தின் அழகையும், மக்களின் அன்பையும் மீண்டும் உணர்ந்தான். "இங்கேதான் என் வேர்கள்," என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொண்டான். அனிதா இல்லாத வாழ்க்கை கனத்தாலும், தன் கிராமத்தின் வளர்ச்சிக்காக உழைக்க முடிவு செய்தான்.
ஒரு சிறிய தொழிலைத் தொடங்கினான். "இதுதான் என் புதிய தொடக்கம்," என்று தனக்குத் தானே உற்சாகம் ஊட்டினான். அது நாளடைவில் பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது. கிராமமே வளர்ச்சிப் பாதையில் சென்றது. கிராம மக்கள், "நீங்கதான் எங்க புண்ணிய புருஷன்," என்று பாராட்டினர்.
ஒருநாள், அனிதா கார்த்திக்கை தேடி கிராமத்திற்கு வந்தாள். "என் தவறை உணர்ந்தேன், உங்களை மணம் செய்ய விரும்புகிறேன்," என்று கண்ணீர் மல்கக் கூறினாள். கார்த்திக், "நீ வந்தது ரொம்ப சந்தோஷம் ," என்று அவளை கட்டிக் கொண்டான் .
கார்த்திக்கின் காதல் கனவு நனவாகியது!
மெய் காதலில் பிரிவுகள் இல்லை என்ற கருத்து இனிமை.💐👌
ReplyDeleteபிரிவுகளிலும் காதல் வாழும்.
ஆம்.உண்மை!
ReplyDelete