ஆனைக்கு அர்ரம் - மதிபாலன்

ஓரடர்ந்த காட்டில், 'பல்லு பாண்டவர்' என்று செல்லமாக அழைக்கப்பட்ட ஒரு சோம்பேறி ராஜா இருந்தார்.

அவர் அரியணையில் அமர்ந்திருந்தாலே போதும், மற்ற எல்லாவற்றையும் அவருடைய மந்திரி, 'திட்டமிட்ட பல்லு' என்று பெயர்பெற்ற  ஒரு பிரகஸ்பதி, கவனித்துக் கொள்வார்.

"ஆனைக்கு அர்ரம்னா குதிரைக்கு குர்ரம்!" என்று திடீரென்று ஒருநாள் பல்லு ராஜா கர்ஜித்தார். குர்ரம் என்பது ஒரு வகை குரங்கு.

திட்டமிட்ட பல்லு, "மன்னா! ஆணைக்கு அர்ரம்னா என்ன?" என்று கேட்டார்.

"தெரியல. ஆனா ஏதோ ஆர்டரா இருக்கணும். குர்ரம்னா குரங்கு. சோ, குரங்கு குதிச்சு குதிச்சு வேலை செய்யணும்!" என்று ராஜா பெருமையாகச் சொன்னார்.

மந்திரி தன் நெற்றியைத் தடவிக் கொண்டார். "மன்னா, 'ஆணைக்கு அர்ரம்' என்பது அரசனின் கட்டளைக்கு அனைவரும் அடங்கி நடப்பது. 'குதிரைக்கு குர்ரம்' என்பது குதிரையை ஓட்ட பயன்படுத்தும் கடிவாளம் போன்றது."

பல்லு ராஜா காதில் வாங்கவில்லை. "ஆ! அப்படியா! அப்போ இனிமே என் கட்டளையை குர்ரம் கேட்கணும். சரி, குர்ரம் எங்கே?"

திட்டமிட்ட பல்லு கண்ணைக் கசக்கிக்கொண்டார். "மன்னா, குர்ரம் என்பது ஒரு குரங்கு இனம். அதை நீங்கள் உங்கள் குதிரை சவாரிக்கு பயன்படுத்த முடியாது."

"அது எப்படி? நான் ராஜா! நான் ஆணைக்கு அர்ரம், குதிரைக்கு குர்ரம்னு சொல்லிட்டேன். எனக்கு இப்போ ஒரு குர்ரம் வேண்டும். அதைக் கொண்டு வந்து, என் குதிரைக்கு கடிவாளம் கட்டு!" என்று பல்லு ராஜா தீர்ப்பளித்தார்.

அடுத்தநாள், திட்டமிட்ட பல்லு நான்கு குரங்குகளை இழுத்துக்கொண்டு வந்தார். குதிரையோ குரங்குகளைப் பார்த்ததும் மிரண்டு, அங்குமிங்குமாக ஓடியது. 

ராஜா ஒரு குரங்கை குதிரையின் மேல் போடச் சொல்ல, குரங்கு குதிரையின் பிடரியைப் பிடித்துக் கொண்டு அதைக் கடிக்க ஆரம்பித்தது. ராஜா அலறினார்.

திட்டமிட்ட பல்லு ஓடி வந்து, "மன்னா! இந்த பழமொழிக்கு 'அதிகாரத்திற்கு அடங்குதல், குதிரைக்கு கடிவாளம்' என்பதே பொருள். குர்ரம் என்பது குரங்கு அல்ல!" என்றார் பொறுமையாக.

"ஐயோ! அப்போ நான் ஏன் இவ்வளவு நேரம் அலறினேன்?" என்று ராஜா கவலையோடு கேட்டார்.

திட்டமிட்ட பல்லு ஒரு பெருமூச்சு விட்டார். "மன்னா, நீங்கள் நல்லா யோசித்துச் செயல்பட்டால், இதுபோன்ற அனர்த்தமான வேலைகள் நடக்காது!"

ராஜா தலையை சொறிந்தார். "அனர்த்தமான அப்படின்னா?"

"அது சரி, மன்னா. நீங்கள் குர்ரத்தை விட்டுவிட்டு, கொஞ்சம் யோசிக்க ஆரம்பியுங்கள்!" என்று மந்திரி கெஞ்சினார்.

அன்றிலிருந்து பல்லு ராஜா, ஒரு கட்டளை இடுவதற்கு முன், "இது குர்ரமா, இல்ல அர்ரமா?" என்று கேட்பது வழக்கமாகிவிட்டது.

 வனத்துறையினர் கூட, "குர்ரம்" என்று யாராவது சொன்னால், "ராஜா எங்கயோ குழப்பம் பண்றாரு!" என்று புரிந்துகொண்டனர்.

என் காதல் கண்மணி-மதிபாலன்

வானுக்கும் பூமிக்கும் நடுவே ஒரு மெல்லிய இழை, அது காதலின் இழை. அந்த இழையில் என் மனதை மெல்லப் பின்னிக்கொண்டாள் என் காதல் கண்மணி. 

அன்று அவளை முதல் முறை சந்தித்தபோது, என் உலகமே ஒரு நொடி ஸ்தம்பித்துவிட்டது. சூரியன் கிழக்கிலிருந்து மேற்கில் நகராமல், கடிகார முட்கள் நகர மறுத்து, 

காற்று கூட என் கன்னத்தில் மெதுவாகத் தட்டி, "இவள்தானோ உன் தேவதை?" என்று கேட்டது.

முதல் சந்திப்பின் மாயாஜாலம்

அது ஒரு மழைக்காலம். சென்னையின் அடையாறு பாலம், எப்போதும் போல் வாகன நெரிசலில் திணறிக் கொண்டிருந்தது. நான் என் பைக்கில் சிக்னலுக்காகக் காத்திருந்தேன்.

 அப்பொழுதுதான் அவளைப் பார்த்தேன். எதிர்ப்புறம், குடை பிடித்தபடி, ஒரு சிறுமிக்கு சாக்லேட் வாங்கிக் கொடுத்தபடி, அவளின் இதழ்களில் மெல்லிய புன்னகை. 

அந்த ஒரு நொடி, என் வாழ்க்கையின் அத்தனை வண்ணங்களையும் அவளிடம் கண்டேன். நீலப் புடவையில், மின்னும் கண்களுடன், அவள் ஒரு ஓவியம் போல் நின்றாள்.

சிக்னல் விழுந்தது. பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்ய என் மனம் மறுத்தது. அவளைத் தாண்டிச் செல்ல என் கால்கள் நகர மறுத்தன. 

அப்பொழுதுதான் ஒரு அதிர்ச்சி. அவளின் கையில் இருந்த சாக்லேட் பை தவறி கீழே விழ, காற்றுடன் கலந்த மழைத்துளிகள் அவளை நனைக்க ஆரம்பித்தன. 

ஒரு நொடி கூட யோசிக்காமல், என் பைக்கை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு, அவளை நோக்கி ஓடினேன்.

" எக்ஸ்க்யூஸ் மீ " என்று நான் அவளின் அருகில் குனிந்து சாக்லேட் பையை எடுக்க, அவள் நிமிர்ந்து என்னைப் பார்த்தாள். அந்தக் கண்கள்... அவை இருட்டில் ஒளிரும் நட்சத்திரங்கள் போல் இருந்தன.

 ஒரு மெல்லிய சிரிப்புடன், " தேங்க்யூ," என்றாள். அந்த ஒரு வார்த்தை, என் செவிகளில் தேனாகப் பாய்ந்தது. என் நெஞ்சில் ஒரு பட்டாம்பூச்சி கூட்டம் சிறகடித்துப் பறந்தது.

 "என் பெயர் ஆரவ்," என்று அவசரமாகச் சொல்ல, "நான் நிலா," என்று வெட்கத்துடன் பதிலளித்தாள். நிலா... ஆம், அன்று முதல் என் வானில் தோன்றிய புது நிலா!

காதலின் சின்னஞ்சிறு தருணங்கள்

அன்று ஆரம்பித்தது எங்கள் காதல் கதை. காபி ஷாப்கள், மெரினா கடற்கரை, புத்தகக் கடைகள் என சென்னையின் ஒவ்வொரு மூலை முடுக்கிலும் எங்கள் காதல் அரும்பியது.

ஒருமுறை, கபாலிஸ்வரர் கோயில் தெப்பக்குளத்தின் படிகளில் அமர்ந்திருந்தோம். அன்று நிலாவுக்கு சளி பிடித்திருந்தது. நான் அவளுக்காக சூடான இஞ்சி டீ வாங்கிக் கொடுத்தேன். அவள் டீயைக் குடித்துக்கொண்டே, "இந்த டீயை விட நீ என் அருகில் இருப்பதுதான் எனக்குப் பெரிய மருந்து," என்று கூறினாள்.

 அந்தக் கணத்தில், என் இதயத்தில் ஒரு இசை பிறந்தது.

மற்றொரு நாள், புத்தகக் கண்காட்சிக்குச் சென்றிருந்தோம். நான் என் மனம் கவர்ந்த புத்தகங்களைப் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.

 திடீரென நிலா ஒரு தமிழ் கவிதைப் புத்தகத்தை எடுத்து, அதில் ஒரு கவிதையை உரக்கப் படிக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் படித்த கவிதை இதுதான்:

"கண்களால் பேசிக் கலக்கும் என் காதல்

 இதயத்தால் என்னைச் சிறை செய்த காதல்"

அவளின் குரல் என் மனதில் ஆழப் பதிந்தது. அவள் கவிதையை முடித்ததும், நான் அவளின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டேன். 

அங்கு கூடியிருந்த பலரும் எங்களைப் பார்த்தாலும், எங்களுக்கு அந்தக் கணம் மட்டுமே உண்மை என்று தோன்றியது.

ஆச்சரியப்படுத்திய தருணம்

ஒரு மாலைப்பொழுது, மெரினா கடற்கரையில் அமர்ந்து சூரிய அஸ்தமனத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம். "என்னை ஏன் காதலிக்கிறாய்?" என்று அவள் கேட்டாள். 

என் மனம் ஒரு கணம் தடுமாறியது. எப்படிச் சொல்வது? அவளின் மழலைக் குரலாலா? அவள் பேசும் தமிழ் நடையாலா? அவள் அணியும் புடவையாலா? இல்லை, இவை எல்லாவற்றையும் தாண்டி, அவளின் தூய்மையான உள்ளத்திற்காகத்தான் என்று நான் அறிந்திருந்தேன்.

நான் புன்னகைத்துக்கொண்டே, "நீ என் கண்களைப் பார்க்கும் போது, என் உலகமே ஒரு அலாதியான அமைதியில் மூழ்குகிறது. நீ என் அருகில் இருக்கும் போது, காலம் நின்றுவிடுகிறது. உன் சிரிப்பில், என் சோகங்கள் அனைத்தும் மறைந்துவிடுகின்றன. நீ வெறும் காதல் கண்மணி மட்டுமல்ல, நீ என் வாழ்க்கையின் அர்த்தம்," என்று நான் கூறினேன். 

அவளின் கண்களில் நீர் துளிர்க்க, என் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டாள்.

அவள் கைகளில் ஒரு சிறிய மோதிரப் பெட்டியை எடுத்து, "ஆரவ், நீ இல்லாமல் என் வாழ்வு இல்லை. என் நிலவை நீதானே முழுமையாக்குகிறாய்? என்னை மணந்துகொள்வாயா?" என்று கேட்டாள். 

அந்த ஒரு நொடி, என் உலகம் தலைகீழாக மாறியது. என் காதல் கண்மணி, என்னை ஆச்சரியப்படுத்தியபடி, என் முன்னே மண்டியிட்டது! "ஆமாம், ஆம், ஆம்!" என்று நான் மகிழ்ச்சியில் திளைத்தேன்.

 அவள் எனக்கு மோதிரம் அணிவிக்க, நான் அவளை அணைத்துக் கொண்டேன். மெரினாவின் அலைகள் கூட எங்கள் காதலுக்கு சாட்சியாக ஆர்ப்பரித்தன.