ஆழியின் ஆழத்தில்- மதிபாலன்

பூமியின் ஆழமான ஆழியில், ஒளியற்ற, உயிரற்றதாகத் தோன்றும் இடத்தில், தனித்துவமான வாழ்வு ஒளிர்ந்தது.

அங்கு ஆடிடோஸா என்ற ஓர் உயிரினம் வாழ்ந்தது. எண்ணற்ற காலங்களில் பரிணாமத்தை தாண்டிய சிறப்பம்சம் கொண்ட அந்த உயிரினம், ஒற்றைப் பச்சை நிறத்துடனும், காற்றால் சுழன்ற தடங்களுடனும் காட்சியளித்தது.

 அதன் தனிச்சிறப்பு என்னவென்றால், அது ஒரு மனம் கொண்ட உயிரினம்!

ஆடிடோஸாவிற்கு மனித மனங்களைப் புரிந்துகொள்ளும் திறன் இருந்தது. நிலத்தின் மேல் வாழும் மனிதர்களின் எண்ணங்களை காற்றால் உணர்ந்தது. "நீங்கள் உங்கள் தனிமைக்குத் தீர்வு தேடுகிறீர்கள், ஆனால் தனிமையை எவ்வாறு இழக்க வேண்டும் என்று யாரும் அறிந்ததில்லை," என  காற்று வழியாக அதன் ஆழ்மனப் பேச்சுக்கள் மேலே சென்றன.

ஒருநாள், கப்பல் விபத்தில் தூக்கி எறியப்பட்ட ஒரு மனிதன் ஆடிடோஸாவைக் கண்டுபிடித்தான். அதன் ஒளியின் தன்மையான கண்களைப் பார்த்து, அது தன் சிந்தனையை வெளிப்படுத்தியது. "என் உலகில் இடம் வேண்டுமானால், உங்கள் எண்ணங்களை அமைதிப்படுத்துங்கள்," என அது கூறியது.

அந்த மனிதனும் ஆடிடோஸாவும் கடலின் ஆழத்தில் ஒரு புதிய மொழியை உருவாக்கத் தொடங்கினர். மனிதன் தன் தவறுகளை உணர்ந்து, அதன் கருத்துக்களைக் கற்றுக்கொண்டான்.

 "ஆழ்கடலின் அமைதி எனக்கு அசாதாரண அனுபவத்தை அளிக்கிறது," என்று அவன் சொல்லும்போது, ஆடிடோஸாவின் கண்கள் பச்சை நிறத்தில்  ஒளிர்ந்தன.

அதே நேரத்தில், மனிதனின் எண்ணங்களில் ஒரு ஆச்சரியமான திருப்பம் நிகழ்ந்தது. ஆடிடோஸா தனது உள்மனதின் திறன்களை முழுமையாக வெளிப்படுத்தி, மனிதனின் மனதிற்குள் புதிய கனவுகளையும் உணர்ச்சிகளையும் ஊடுருவியது. அந்தக் கனவுகளில் மனிதன் வெவ்வேறு பிரபஞ்சங்களின் உச்ச உணர்வுகளை அனுபவித்தான். 

முழு பிரபஞ்சத்தின் ஒற்றுமையை, அனுபவிக்காத அமைதியையும் ஆழமான பாசத்தையும் அவன் உணர்ந்தான்.

அது எல்லாம் நிஜமா, கனவா எனக் குழப்பமடைந்த தருணங்களில், ஆடிடோஸா திடீரென்று தன் உண்மையான சுயத்தை வெளிப்படுத்தியது. அது ஒரு தனித்துவமிக்க உயிரினமாக அல்ல, பூமியின் அழிந்த உயிர்களின் தருணப் பிழைகளால் உருவான காலத்தின் நினைவுகளாக இருந்தது. 

அதன் நிலை, மனிதனை வெறும் பார்வையாளனாக மட்டும் அல்லாமல், பிரபஞ்சத்தின் சிலிர்க்கும் இரகசியத்தின் ஒரு பகுதியாக மாற்றியது

மனிதன் அழகின் அதீத தன்மையை, உலகின் இரகசியங்களைத் தாண்டி உணர்ந்தவனாகப் பரிணமித்தான். தனது உடம்பை மீண்டும் கடலில் தவழ அனுமதித்து, தன் மனதின் நசுங்கும் சக்கரம் உணர்ச்சிகளை மட்டுமல்ல, வழிமுறைகளை மாற்றும் சக்தியையும் கொண்டதாக அறிவித்தான்.

இப்போது, மனிதனின் கருவூலம் தன் உடலின் இருத்தல் கட்டுப்பாடுகளை  மீறி  நிகழத் தொடங்கியது . அவன் வாழ்ந்த தருணமே ஒரு அசாதாரணமான உணர்ச்சிப் பிழம்பாக மாறியது .

 இந்த அனுபவம் உலக வாழ்க்கையை மட்டுமல்லாது, உயிரின் எத்தனையோ படிகளில் இருந்து பிரபஞ்ச வாழ்க்கைக்கே ஒரு புதிராக  எழுந்தது.

 பரிணாமத்தில் ஒரு புதிய சங்கீதம் பரவத் தொடங்கியது.